Lęk przed nieznanym

Osoby hospitalizowane w placówkach medycznych często doświadczają wiele lęków, które znacząco oddziałują na ich stan emocjonalny oraz przebieg terapii. 

Niejasne informacje medyczne oraz skomplikowany żargon medyczny sprawiają, że pacjenci czują się jeszcze bardziej zagubieni i bezradni.  

Ograniczona możliwość kontaktów z członkami rodziny oraz przyjaciółmi wywołuje uczucie osamotnienia, które stanowi czynnik prowadzący do pogorszenia zdrowia psychicznego. Pacjenci często ulegają lękowi przed utratą kontroli nad własnym ciałem oraz decyzjami dotyczącymi leczenia, a jednocześnie często odczuwają zależność od personelu medycznego i systemu opieki zdrowotnej. 

Dlatego tak ważny jest proces wspierania pacjentów. Wymaga to oczywiście zastosowania wieloaspektowego podejścia, które obejmuje zarówno zapewnienie wsparcia emocjonalnego przez personel medyczny jak również aktywne uczestnictwo rodziny w procesie leczenia. 

Okazanie empatii i cierpliwość wpływają na obniżenie poziomu lęku pacjentów a jednocześnie na wzrost ich psychicznego komfortu.

Rola bliskich osób jest nieoceniona – obecność rodziny dodaje otuchy, pomaga zachować poczucie normalności i wspiera motywację do powrotu do zdrowia.

Osoby przebywające w placówkach szpitalnych często przeżywają intensywne stany lękowe związane zarówno z nieznanym, jak i z postawioną im diagnozą. Podstawową przyczyną pojawiania się tych obaw jest niedostateczna znajomość własnego stanu zdrowia oraz brak informacji dotyczących przebiegu leczenia i potencjalnych skutków choroby. Poczucie zagrożenia i bezradności staje się czynnikiem, który znacząco oddziałuje na ich psychiczne oraz fizyczne zdrowie. Lęk przed nieznanym przybiera formę strachu przed bólem cierpieniem oraz śmiercią, a także obawą przed zmianami jakości życia po zakończeniu hospitalizacji. 

Wielu pacjentów najbardziej odczuwa moment otrzymywania diagnozy medycznej, który staje się dla nich punktem zwrotnym determinującym ich przyszłe podejście do terapii oraz motywację do podejmowania działań na rzecz odzyskania zdrowia. 

Zrozumienie tego co się dzieje w ich ciele, z ich organizmem, obawy, wiedza pozyskana z różnych niekoniecznie merytorycznych źródeł staje się wyjątkowo trudne i skomplikowane, szczególnie w odniesieniu do poważnych oraz długotrwałych chorób. 

Osoby leczone medycznie często doświadczają stanu dezorientacji wynikającego z niezrozumiałych terminów medycznych oraz niejasnych prognoz dotyczących ich zdrowia. W takich momentach ludzie zaczynają zadawać sobie pytanie o sens terapii i jej skuteczność, co powoduje narastający stres, który w konsekwencji może prowadzić do powstawania negatywnych emocji takich jak depresja czy lęk.  Tak więc stosowane metody leczenia mogą nie dość skutecznie oddziaływać przy braku woli pacjenta i jego pesymistycznych wizjach. 

Brak odpowiedniej komunikacji między personelem medycznym a pacjentem stanowi kluczowy czynnik, który intensyfikuje obawy pacjentów związane z otrzymywanymi diagnozami. Kiedy informacje są przekazywane bez wystarczających wyjaśnień lub z brakiem empatii chory może doświadczać wzrastającego napięcia oraz poczucia osamotnienia. Z powodu tej okoliczności niezwykle istotne jest, aby pacjent otrzymywał klarowne oraz wiarygodne informacje dotyczące swojego stanu zdrowia i dostępnych metod leczenia w sposób dostosowany do jego poziomu wiedzy oraz potrzeb emocjonalnych. 

Dlatego tak ważne jest, by rozważyć pomoc psychologiczną, która pozwoli pacjentowi zmagającemu się ze strachem. 

Działania interwencyjne obejmujące zarówno konsultacje psychologiczne, jak i grupy wsparcia stanowią pomoc w radzeniu sobie z trudnymi emocjami oraz w przystosowywaniu się do nowej rzeczywistości wynikającej z choroby. Poprzez zastosowanie tych rozwiązań pacjenci mogą doświadczać polepszonej jakości życia podczas hospitalizacji jednocześnie rozwijając umiejętności skutecznego komunikowania się z personelem medycznym w trakcie terapii.