rakobój #wsparcie

Choroba może odebrać siły, ale nie musi odebrać poczucia humoru, wdzięczności i nadziei.

Jak rozmawiać o cierpieniu i jak sobie z nim radzić? Ból to trudny przeciwnik, ale nie musi rządzić życiem. Współczesna medycyna i wsparcie innych ludzi mogą uczynić go lżejszym. Nie ma wstydu w proszeniu o pomoc. Nie ma obowiązku cierpieć. Każdy człowiek zasługuje na ulgę, spokój i godność – nawet w najtrudniejszym czasie.

Samotność w chorobie jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia i dobrostanu pacjenta. Bliscy mają w tej sytuacji ogromny wpływ – nie tylko na samopoczucie, ale również na przebieg leczenia.

Trudność w proszeniu o wsparcie często wynika z lęku przed byciem ciężarem dla bliskich. Chorzy martwią się, że opieka nad nimi będzie zbyt dużym obciążeniem i że ich choroba odbierze rodzinie spokój.

Opieka nad chorym to maraton, nie sprint. Aby móc towarzyszyć bliskiej osobie przez lata, trzeba stworzyć własny system wsparcia: od codziennych rytuałów samoopieki, przez świadome stawianie granic, aż po korzystanie z pomocy innych i specjalistów. Opiekun też jest człowiekiem — i właśnie dlatego jego dobrostan jest równie ważny jak dobrostan podopiecznego.

Słuchanie aktywne to proces wymagający świadomego zaangażowania. Nie wystarczy milczeć i czekać, aż druga osoba skończy mówić.